Historia
Wieczny Boże, zwracamy się ku Tobie,
Abyśmy byli uczciwi i niezłomni.
Udziel nam Twej siły, aby uczynić nas silnymi,
By służyć dobru i unikać zła.
Pomóż nam dążyć do szlachetnego celu
I okazywać naszą wiarę poprzez naszą pracę.
Udziel nam rozważnego serca,
Gotowego, by chętnie służyć potrzebom innych
Poprzez dobry uczynek i myśl
I niech nasza pomoc będzie bezinteresowna,
Aby w naszym życiu znana była prawda:
Człowiek nie żyje tylko dla siebie.
Boże wszystkich narodów, usłysz naszą modlitwę
Za wszystkich ludzi wszędzie
I spraw, byśmy za sprawą Rotary
Poprowadzili świat ku lepszym czasom,
Kiedy nienawiść, walka i wojny ustaną
I cały świat pozna Twój pokój.
Oryginalny tekst angielski A. R. Moore
Tłumaczenie Andrzej M. Hrabiec
W Polsce ruch rotariański zaczął rozwijać się w latach trzydziestych. Pierwszy klub założony został w 1931 roku w Warszawie przez inż. Piotra Drzewieckiego i prof. Jerzego Lotha. W 1936 r. zarejestrowano Dystrykt 85 skupiający w tamtym czasie 8 klubów działających w Polsce. Przed wybuchem II wojny światowej było w Polsce 11 klubów zrzeszających 225 rotarian – znanych i szanowanych obywateli II Rzeczypospolitej. Ostatnie spotkanie warszawskiego Klubu Rotary odbyło się już w czasie wojny 8 września 1939 r. Zachowało się sprawozdanie z przebiegu tego spotkania z adnotacją o nieobecnych: „usprawiedliwieni, są w wojsku”.
Od roku 1940 kluby Rotary nie mogły działać ani w części Kraju okupowanej przez hitlerowskie Niemcy, ani w tej, która znalazła się pod okupacją sowiecką. Polscy rotarianie utworzyli w Londynie placówkę zwaną „Outpost”, w której pracach uczestniczyli ich koledzy z innych okupowanych krajów: Czechosłowacji, Belgii, Francji i Holandii.
W okresie PRL istnienie klubów nie było możliwe, jednak wielu przedwojennych rotarian w dalszym ciągu uczestniczyło w życiu rotariańskim, brało udział w konwencjach, było członkami klubów w innych krajach. Dzięki temu, wraz ze zmianą ustrojową, można było reaktywować ruch rotariański i zachować ciągłość tradycji.
25 czerwca 1989 roku po uroczystej ceremonii czarteru na Zamku Królewskim powstał warszawski Klub Rotariański. Była to pierwsza tego typu uroczystość w kraju postkomunistycznym. Kluby polskie zostały oddane pod opiekę dystryktowi pokrywającemu południowo-zachodni kraniec Szwecji. W kręgach rotarian żartowano, że szwedzka linia Wazów krwawo i bezskutecznie walczyła o panowanie nad Polską, gdy tymczasem dzięki Rotary szwedzcy gubernatorzy zdobyli je bezkrwawo. Trzeba przyznać, że sprawowali rządy łagodne i wielce oświecone.
W wyniku powstania nowych klubów doszło do utworzenia kolejnego niezależnego dystryktu Rotary International.
W 1997 roku powstał Polski Dystrykt 2230. W jego skład weszło 39 ówcześnie istniejących klubów. W 1999 roku Dystrykt 2230 przekształcił się w międzynarodowy dystrykt Special Extention Area, zrzeszający 65 klubów z Polski, 35 z Ukrainy i 3 z Białorusi.
Jesienią 1988 roku śp. dr Marcel Stefański z Francji w wyniku przyjacielskiej rozmowy z prof. Wiesławem Skrzydło – ówczesnym dyrektorem Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Paryżu, zwrócił się do prof. Grzegorza Leopolda Seidlera z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z propozycją zorganizowania w Lublinie pierwszego w Polsce klubu Rotary. Prof. Seidler widział w środowisku lubelskim życzliwy klimat dla pro-zachodniej orientacji. Częsta obecność w Lublinie przedstawicieli szwedzkich rotarian, Kjela Magnussona i Guannara Fiejllandera, umacniała ten kierunek myślenia.
Idea Rotary nie była nowa w środowisku lubelskim. Żyły bowiem wspomnienia o próbach zorganizowania klubu w okresie międzywojennym, znana też była – jeszcze z czasów PRL-u - pomoc udzielana przez amerykańskich rotarian szpitalowi w Janowie Lubelskim. Próbowano nawet stworzyć tam pierwszy Polski klub. Nie obyło się bez trudności organizacyjnych. Dopiero 6 października1990 r. udało się lublinianom otworzyć swój pierwszy, a drugi w Polsce Klub Rotariański Lublin.
Lubelski Klub Rotariański zasłynął w całej Polsce z wydawnictwa „Listów Rotariańskich” pod redakcją Andrzeja Zdunka. Inicjatorem tego wydawnictwa był późniejszy Gubernator naszego Dystryktu A. Leszek Gzella. „Listy” stały się ogólnopolskim pismem rotariańskim i jako jedyne wówczas cieszyło się dużym powodzeniem.
W 1992 roku Lubelski Klub Rotariański utworzył pierwszy w Polsce Rotaract, a 20 lutego 1993 roku odbył się czarter również pierwszego w Polsce i w Środkowo-Wschodniej Europie Inner Wheel (żeńskiego klubu Rotary zrzeszającego głównie małżonki rotarian).
Z inicjatywy Lubelskiego Klubu Rotariańskiego powstały w kolejnych latach kluby w Puławach, Kazimierzu Dolnym, Zamościu, oraz RC Lublin Centrum.
Idea rotariańska trafiła w Lublinie na podatny grunt i zrodziła się potrzeba utworzenia w naszym mieście drugiego klubu. Roli tej podjął się Jerzy Karski. Mając doświadczenie zdobyte podczas prezydentury w pierwszym Klubie doprowadził do powstania pod koniec 1994 roku prowizorycznego Klubu, który z czasem przyjął nazwę CENTRUM, a za patronkę wybrał Marię Skłodowską-Curie.
Grupa 27 członków założycieli złożyła w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie wniosek rejestrowy i w dniu 21września 1995 r. do rejestru stowarzyszeń w dziale A pod pozycją 1585 wpisany został Klub Rotariański im. Marii Skłodowskiej-Curie z siedzibą w Lublinie. Pierwszym Prezydentem Klubu został Stanisław Jabłonka, który przyjął na siebie – jeszcze jako Prezydent tzw. prowizorycznego Klubu – wiele trudów związanych z uformowaniem Klubu, jak i jego już normalna działalnością. Po wielu latach (wybiegając znowu w przyszłość) oddaliśmy ten „honorowy” dług ruchowi rotariańskiemu będąc klubem założycielskim dla nowych klubów w Chełmie w 2003 roku, w Lublinie – RC Lublin Stare Miasto w 2005 roku, Białej Podlaskiej i Jeleniej Górze Karkonosze w 2007 roku.
W dniu 19 kwietnia 1996 roku nastąpiło ważne wydarzenie. Tego dnia Klub Rotary Lublin-Centrum im. Marii Skłodowskiej-Curie został członkiem Rotary International.
W dniach 24-26 maja 1996 roku w zabytkowych salach Trybunału Koronnego na Starym Mieście w Lublinie odbyły się podniosłe uroczystości związane z wręczeniem naszemu Klubowi Karty Rotary International, czego dokonał Guannar Fiejlander ze Szwecji. Prasa lubelska tak opisywała to doniosłe wydarzenie:
W Trybunale Koronnym na Starym Mieście odbyły się główne uroczystości ceremonii przekazania karty przynależności do ruchu Rotary. Witał przybyłych i zgromadzeniu przewodniczył opiekun nowego lubelskiego klubu Jerzy Karski, a Rotary International reprezentował Gubernator Guannar Fiejlander z dystryktu szwedzkiego. Wśród gości byli m.in. Prezydent Lublina – Paweł Bryłowski i Wojewoda lubelski – Edward Hunek. Obecni byli Rene Declety i Marcel Stefański z francuskiego okręgu Lille oraz licznie zebrani rotarianie z Lublina, Łodzi, Wrocławia, Warszawy, Kazimierza, Puław, Zamościa i Janowa Lubelskiego’.
„Tylko wtedy, gdy człowiek potrzebny jest innym, odnajduje sens swojego istnienia”.
To motto działalności Klubu Lublin-Centrum, autorstwa rotarianina, prof. Grzegorza Seidlera, nadaje sens, wyznacza główny cel naszym poczynaniom, które Klub spełnia od 1996 roku.
