27 grudnia 2018 r. w Krakowie zmarł przyjaciel ROTARY ks. bp prof. dr h.c. Tadeusz Pieronek. 3 stycznia w krakowskim kościele pw. św. Piotra i Pawła odbył się pogrzeb biskupa. Mszę świętą prowadził metropolita krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski. Homilię wygłosił metropolita łódzki arcybiskup Grzegorz Ryś. W ostatniej drodze towarzyszyli mu najważniejsi hierarchowie Kościoła, władze oraz mieszkańcy Krakowa, politycy i wierni. Duchowny został pochowany w krypcie św. Piotra i Pawła.
„Biskup Pieronek był ciekawy ludzi” i „ludzie byli go ciekawi” – mówił w homilii metropolita łódzki arcybiskup Grzegorz Ryś. Według arcybiskupa zmarły prezentował „styl kapłański, który nie ma dystansu, jest spotkaniem, dialogiem”, którego nauczył się od swojego profesora, a później papieża Jana Pawła II.
Arcybiskup Ryś podkreślił zaangażowanie zmarłego hierarchy w dialog z Europą. – Nie wiem, czy jest jakikolwiek biskup w Polsce, który tyle uczynił dla dialogu między dzisiejszą Europą a chrześcijaństwem. Nie wiem, czy jest jakikolwiek biskup, który by potrafił zgromadzić tylu ludzi – i takich ludzi – do poważnej rozmowy nad Europą, do tego, że Europa, owszem, ma być z ducha chrześcijańska, ale tego się nie osiągnie przez zaklinanie rzeczywistości, a tym bardziej się nie osiągnie przez obrażanie się na tę rzeczywistość. Ona może się stać chrześcijańska w rozmowie, a ktoś ją musi prowadzić, ktoś musi do niej zaprosić ludzi. To jest to, co on robił – zaznaczył metropolita łódzki.
Tadeusz Pieronek niedawno został zapytany, czy podoba mu się związek Kościoła z rządzącymi. Biskup przypomniał słowa z ostatniej międzynarodowej konferencji w Krakowie „Dokąd zmierza Europa?”, w której uczestniczył. - Mam wielką obawę, że w Polsce duchowieństwo i biskupi, jak gdyby zmierzali do tego, żeby pozbawić Kościół katolicki cechy powszechności. Dążą do tworzenia Kościoła partyjnego, to jest wielki dramat, który jest chyba największym niebezpieczeństwem dla Kościoła - powiedział biskup. Pytany, czy jest jakiś autorytet teraz w Kościele, Pieronek odpowiedział: - Bardzo często mówi się, że tych autorytetów w Kościele nie ma. Są autorytety, tylko nikt nie chce tych autorytetów słuchać.
Biskup Tadeusz Pieronek był otwarty dla ludzi, był bardzo wyrozumiały. Kochał ludzi, rozmawiał z ludźmi, rozmawiał ze wszystkimi, którzy do niego przychodzili. Często wzbudzał kontrowersje. Czasami mówił to, czego inni nie mieli odwagi mówić i to, co nie było popularne. Mówił prosto w oczy, często narażając się na niezrozumienie i krytykę, także ze strony duchownych - wspominał biskupa kard. Nycz.
W wywiadzie jaki ukazał się w 2014/14/3/28 numerze „Rotarianina” bp Tadeusz Pieronek jednoznacznie wypowiedział się na temat działalności klubów Rotary:
„Trzeba jasno powiedzieć, że Rotary nie jest stowarzyszeniem masońskim. /…/ Niechęć niektórych katolików do klubów typu Rotary została zasiana przez nadgorliwość nie potrafiących uznać za dobro tego, czego oni sami nie byli twórcami. Członkowie tych klubów nie odwoływali się do wiary, nie motywowali swoich działań religijnie, a wiec byli obcy, nie nasi, co skłaniało do postawy zachowawczej i do postawienia błędnej tezy, że kto nie z nami, ten przeciw nam. /…/ skoro ktoś nie działa na rzecz Kościoła, to najprawdopodobniej sprzyja masonerii. Oczywiście jest to karkołomna i nieprawdziwa teza /…/”.
„Można ponadto przypuszczać, że niektórzy katolicy hołdują niesłusznej opinii, że praca charytatywna, będąca niewątpliwie jednym z zasadniczych zadań Koscioła, jest jego niezbywalnym monopolem. Przecież służba dla innego człowieka powinna być motywowana miłością bliźniego, rozumianą w sensie religijnym jako cnota. Zatem, kto nie wierzy, nie może pełnić dzieł miłosierdzia we właściwym, religijnym słowa znaczeniu. Innymi słowy, trzeba odróżnić filantropię od posługi charytatywnej. Pierwsza ma charakter świecki, druga charakter religijny. Chrystus jednak mówi wyraźnie: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). /…/ Przecież, każde dobro, jak wierzymy, pochodzi od Boga. /…/ Dobro należy czynić zawsze i wszędzie i cenić je niezależnie od tego, kto je czyni.
/…/ Do Bliższej znajomości Rotary /…/ doszło do mojego pobytu w Warszawie i w Krakowie, gdzie spotykałem się z członkami tych klubów przy różnych okazjach, a osobom, które zarzucały mi nielojalność wobec Kościoła, pokazywałem tekst przemówienia, które pap. Jan Paweł II wygłosił do przedstawicieli tych klubów, przyjmując ich na audiencji w Rzymie i wyrażając się z uznaniem o ich działalności, dziękując im za serce i gratulując angażowania się w pracy dla potrzebujących”.
Naszym oponentom należy też przypomnieć, że aktualny papież Franciszek jest honorowym członkiem Klubu Rotariańskiego w Buenos Aires, a 30 kwietnia 2016 r. na Placu Św. Piotra w Rzymie Jego Świętobliwość celebrował uroczystej mszy dla prawie 9000 Rotarian z 80 krajów świata.
Biskup Tadeusz Pieronek urodził się 24 października 1934 r. w Radziechowach. W latach 1951-1956 studiował w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, a także na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1956-1960). W latach 1961–1965 odbył dalsze studia na Wydziale Prawa Cywilnego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. Odbył równocześnie trzyletnie Studium Roty Rzymskiej, uzyskując w 1965 r. dyplom adwokata rotalnego. Habilitację otrzymał w 1975 r. na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1987 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk prawnych. W latach 1993-1998 był sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski. Jan Paweł II nominował go na przewodniczącego Kościelnej Komisji Konkordatowej, funkcję którą pełnił od 1998 do 2001 r. Jako przewodniczący tejże Komisji przyczynił się do zbudowania wzorowego modelu relacji między państwem a Kościołem, opartym za zasadzie niezależności i autonomii, który jest uznawany za jednej z najlepszych w Europie. Z kolei jako sekretarz II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w Polsce odegrał istotną rolę w przygotowaniu nowej linii Kościoła wobec wyzwań jakie stawia przed nim demokracja i pluralistyczny świat. W 2000 r. został przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Konferencji „Rola Kościoła Katolickiego w procesie integracji europejskiej”, odbywających się pod patronatem Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej. Do jego wielkich zasług należało także otwarcie Kościoła w Polsce na bliską współpracę z mediami. Był zawsze człowiekiem dialogu, nadzwyczaj otwartym i prostym w obyciu, o niezwykle ciętym poczuciu humoru. Był wykładowcą prawa kanonicznego na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie (dawniej PAT) i rektorem PAT od 1998 do 2004 r. Członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności. Należał do Rady Fundacji im. Stefana Batorego. Postanowieniem prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 17 kwietnia 2014 r. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Został także wyróżniony: Medalem Świętego Jerzego (1998), Polską Nagrodą Europejską Fundacji im. Roberta Schumana (1998), Medalem Europejskim Komitetu Integracji Europejskiej i Business Centre Club (2001), Nagrodą Orła Jana Karskiego (2008), Laureatem konkursu „Człowiek Krakowa XXI wieku” (2014).
„Dobry Jezu a nasz Panie, daj Mu wieczne spoczywanie”
Stanisław Jan Dąbrowski RC Lublin – Centrum
