PLAC LITEWSKI PO REWITALIZACJI , tak doczekaliśmy otwarcia , ten piękny centralny punkt naszego miasta wprost lśni i czaruje efektownymi fontannami . Wielkie uznanie dla gospodarzy a i wykonawców na ręce naszego kolegi Mark Gromaszka, który poniżej podzielił się ważnymi informacjami a my zamieszczamy naszą fotorelację z wizyty dzięki uprzejmości Marka , jeszcze przed otwarciem .
Plac Litewski zajmuje ok. 35 tys. m2. W wyniku przebudowy został zachowany dotychczasowy układ przestrzenny, który ma dwie przestrzenie ogrodowe i otwartą rekreacyjną część środkową z fontanną
W centralnej części placu, w miejscu starej fontanny, powstał interaktywny kompleks fontannowy umożliwiający organizowanie pokazów multimedialnych. W osi promenady Krakowskiego Przedmieścia powstało siedem fontann linearnych wraz z fontanną spiralną. Centralna część placu została wyłożona kostką granitową.
Niezmiernie interesujące dla historii miasta są efekty prac archeologicznych towarzyszących robotom budowlanym.
Najstarsze, odkryte przez archeologów, znaleziska fragmentów naczyń należą do kultur rolniczych z okresu środkowego neolitu (ok. 3000 – 2000 p.n.e.)
Pod rozebraną starą fontanną archeolodzy odsłonili fundamenty soboru prawosławnego z XIX w. i północny kraniec fosy będącej częścią III linii fortyfikacji miejskich, datowanych
na 1620 r..
W granicy wykopu pod fontanny główne natrafiono na wschodnią partię cmentarza funkcjonującego przy kościele o.o. Bonifratrów (ok.1650 – 1819).
W sumie zidentyfikowano blisko 300 grobów oraz szczątki prawie 400 osobników. Wykonane analizy antropologiczne wskazują na znaczną przewagę młodych mężczyzn, z których spora grupa odniosła urazy, co mogło być związane z udziałem w działaniach zbrojnych. Większość z nich nie zmarła jednak od doznanych ran, co z kolei dowodzi wysokiego poziomu opieki zdrowotnej oferowanej przez braci, gdyż reguła tego zgromadzenia nakazywała troskę i godny pochówek ofiarom pół bitewnych.
Archeolodzy odsłonili również relikty dawnych traktów prowadzących przez Wieniawę na Mazowsze. Stwierdzono obecność siedmiu poziomów drogowych, wśród których były nawierzchnie z kamieni wapiennych, faszyny oraz bali sosnowych. Przykłady stosowanych nawierzchni można oglądać w tzw. „oknie czasu” - podziemnej komorze przykrytej taflą szklaną, którą ulokowano w miejscu odkrycia historycznych dróg
Natrafiono również na pozostałości różnych budynków mieszkalnych i gospodarczych wznoszonych od średniowiecza po schyłek Rzeczpospolitej. Zidentyfikowano wiele śladów wytwórczości rzemieślniczej – obróbka rogu i kości, metalurgia, zakład garncarsko-kaflarski.
Wszystkie ustalenia archeologiczne w zupełnie innym, nowym świetle stawiają obszar, dziś nazywany Placem Litewskim – w przeszłości była to jedna z dzielnic Lublina, rozwijająca się na rozwidleniu traktów od późnego średniowiecza po 1819 rok, gdy władze carskie wszystkie wcześniejsze założenia zniwelowały i w ich miejsce urządziły Plac Musztry.
